დღესდღეობით
ყველაზე საკამათო თემებს შორის ერთ-ერთი ეს არის. ხშირად გვსმენია სიტყვები, როგორიცაა:
„უდავოა ის, რომ ალლაჰის კანონებით არ დამკანონებლები ქუფრში (ურწმუნოებაში) არიან.
თუმცა ქუფრში ჩავარდნასთან ერთად ეს ადამიანები ‘ლაა ილაჰა ილლა ალლაჰ“-საც ამბობენ
და ნამაზსაც ასრულებენ. სხვა კანონის დაკანონებით ქუფრში ვარდებიან, შემდეგ კი ‘ლაა
ილაჰა ილლა ალლაჰ“-ის თქმით მუსლიმანები ხდებიან. ასეთ დროს ჩვენ მათ რომელ მდგომარეობას
უნდა მივანიჭოთ უპირატესობა? მათ ქუფრ მხარეს თუ რწმენის მხარეს?“
ერთი
შეხედვით შეიძლება ეს სიტყვები მართალი მოგეჩვენოთ, თუმცა საკითხის გამოკვლევის შემდეგ
აშკარად ვხვდებით, რომ მსგავსი მოსაზრება ძალიან დიდი შეცდომაა.
პიროვნება
ქუფრ სიტყვას თუ იტყვის ან ქუფრის შემცველ ქმედებას თუ შეასრულებს ქუფრში ჩავარდება
და ნამოქმედარს სანამ არ მოინანიებს, მანამ ‘ლაა ილაჰა ილლა ალლაჰ“-ი მას სარგებელს
არ მოუტანს. ახლა კი, ამის ახსნა-განმარტებას შევეცადოთ:
რომელიმე
პიროვნებამ ალკ. სასმელის ჰარამობის ცოდნის მიუხედავად მასზე ჰალალი რომ თქვას, ქუფრში
ჩავარდება და სანამ ამ შეხედულებიდან არ დაბრუნდება, მანამ მის მიერ წარმოთქმული „ლაა
ილაჰა ილლა ალლაჰ“-ი სარგებელს ვერ მოიტანს, რადგან პიროვნების ქუფრი ჰარამზე ჰალალის
თქმით/დაჯერებით წარმოიშვა. აქედან გამომდინარე, მანამ, სანამ ამგვარ რწმენას არ მოინანიებს,
ისლამის რომელიმე ღვთისმსახურების შესრულება მას სარგებელს ვერ მოუტანს.
მსგავსია
მათი მდგომარეობაც, ვინც ალლაჰის კანონები შეცვალეს და მის ადგილას სხვა ალტერნატიული
კანონები შემოიღე. ჰარამებს ჰალალი, ჰალალს კი ჰარამი უწოდეს. ისინი მანამ, სანამ თავიანთ
თანამდებობებზე უარს არ იტყვიან, მათ მიერ წარმოთქმული „ლაა ილაჰა ილლა ალლაჰ“-ი და
შესრულებული ისლამის რომელიმე ღვთისმსახურება სარგებელს ვერ მოუტანს, რადგან მათი ქუფრი
ტაღუთობაა და არა თავჰიდის სიტყვის წარმოუთქმელობა. ამის გამო, ისინი მუსლიმანებად
რომ ჩაითვალონ, ამისათვის უნდა უარყონ და მიატოვონ ტაღუთი, წინააღდეგ შემთხვევაში მორწმუნეები
ვერ იქნებიან.
ამ
ფორმატით უამრავი მაგალითის მოყვანაა შესაძლებელი, თუმცა ზემოთ მოცემული ორი მაგალითით
ვკმაყოფილდებით. ევნერშაჰ ალ-ქაშმირი ნაწარმოებში, რომლის სახელია „იქფაარუ’ლ მულჰიდიინ“
ამბობს: „რომელიმე
პიროვნების ქუფრი რელიგიაში არსებული უდავო/აშკარა ჰუქმის უარყოფის საფუძველზე გამოწვეული
თუ არის... მაგ: პიროვნება ალკ. სასმელის ჰარამობას თუ უარყოფს, ასეთ დროს საჭიროა,
რომ მან ამგვარი რწმენა მიატოვოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში დამოწმება (ლაა ილაჰა ილლა
ალლაჰ) მას სარგებელს ვერ მოუტანს, რადგან იგი ქუფრთან ერთად ამ სიტყვებსაც ამბობს.
ასეთ პიროვნებაზე მუსლიმანის ჰუქმის მისანიჭებლად საჭიროა, რომ არსებული ქუფრი იდეოლოგია
მიატოვოს...“ „...პიროვნება არსებულ ქუფრს სანამ არ მიატოვებს, მანამ დამოწმება (ლაა
ილაჰა ილლა ალლაჰ-ის წარმოთქმა) მას არავითარ სარგებელს არ მოუტანს...“[1]
[1] იქფააჰუ’ლ-მულჰიდინ,
63; ამოღებულია ნაწარმოებიდან, რომლის სახელია „ყავა’იდ ფი’თ-თექფირ“, იხ: გვ.
197.
