შირქი ალლაჰის წინაშე ყველაზე დიდი ცოდვაა. ამიტომ მისგან გამომდინარე
ზიანი, როგორც ამქვეყნად, ისე იმქვეყნად ძალიან მძიმეა. აბდულლაჰ ბინ მეს’უდისგან
(ალლაჰი იყოს მისგან კმაყოფილი) გადმოცემულია: „ალლაჰის შუამავალს (ალლაჰის მშვიდობა
და სალამი მას) ვკითხე, თუ რომელი ცოდვა იყო ალლაჰის წინაშე ყველაზე დიდი. მან მიპასუხა:
‘მიუხედავად იმისა, რომ ალლაჰმა შენ შეგქმნა, მასზე თანაზიარის დადგენაა.’[1]
იმამ ნავავიმ (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) ჰადისის განმარტებისას თქვა: „ყველაზე
დიდი ცოდვა შირქია. ეს საკითხი ყოვლად ღია და აშკარაა.“[2]
როგორც აღინიშნა ყველაზე დიდი ცოდვა შირქია. ასევე, შირქი ზულმებისგან
ყველაზე მძვინვარეა. ალლაჰი შირქის შესახებ ბრძანებს:
„სურა ლუყმან 31/13…უეჭველად,
შირქი (მრავალღმერთიანობა) უდიდესი უსამართლობაა!“”
ზულმის განმარტებისას იმამ ჰატტაბმა (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) თქვა: „ზულმის
ძირითადი მნიშვნელობა რაღაცისთვის საკუთარი ადგილისგან განსხვავებით, სხვა ადგილის
მიკუთვნებაა. ღვთისმსახურების ალლაჰის გარდა სხვაზე მიმძღვნელი ზალიმთა შორის უდიდესია.“[3]
სხვა მნიშვნელობით, რომ ვთქვათ ზულმი არის, როდესაც მფლობელს არ აკუთვნებ
მას, რაც ეკუთვნის. ვინაიდან, შირქი ცოდვათა და ზულუმთა შორის უდიდესია, ალლაჰი შირქის
გზაზე გარდაცვლილს არასდროს შეიწყალებს. მსგავსი ადამიანებისთვის სამოთხე აკრძალულია.
მათთვის არ იქნება დამხმარენი.
„სურა ნისა
4/48. უეჭველია, ალლაჰი არ მიუტევებს იმას, რომ მას თანაზიარი დაუდგინონ, და მიუტევებს
ამის გარდა ყველაფერს, ვისაც ინებებს. და ვინც ალლაჰს თანაზიარს დაუდგენს, მაშინ უდიდეს
ცოდვას სჩადის!“
შეიხ აბდურრაჰმან ბინ ჰასენმა (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) თქვა: „როგორც აიათიდან
ვხვდებით, ცოდვათა შორის ყველაზე დიდი შირქია. ალლაჰი გვამცნობს, რომ მონანიების გარეშე შირქს არასდროს
გვაპატიებს, ხოლო დანარჩენ ცოდვებს აპატიებს მას, ვისაც ინებებს. ალლაჰი ცოდვილს თავისი
ნების შესაბამისად შეიწყალებს ან დასჯის. ის ფაქტი, რომ ალლაჰი შირქს არ პატიობს, მუსლიმებისთვის
გაფრთხილებაა შირქისგან, რადგან იგი ყველაზე საზიზღარი ქმედება, ალლაჰის მიერ უპატიებელი
ცოდვა და ზულუმთა შორის უდიდესია.“[4]
„სურა მაიდე
5/72... უეჭველად, ვინც ალლაჰს თანაზიარს დაუდგენს, იმას აუკრძალა ალლაჰმა სამოთხე
და მისი თავშესაფარი ცეცხლია. და არ ეყოლებათ უსამართლოებს შემწეები.“
ალლაჰი ორივე აიათში ნათლად ასახელებს, რომ შირქის გზაზე გარდაცვლილს არ
შეიწყალებს. ასე, რომ მოხუცი იქნება თუ ახალგაზრდა, სწავლული იქნება თუ რიგითი, გვარი,
წოდება, სახელი, ფერი და ენა რაც არ უნდა იყოს, ის, ვინც შირქთან ერთად ალლაჰის წინაშე
წარსდგება, ალლაჰი მას არასდროს შეიწყალებს. სამოთხე მისთვის სამუდამოდ ჰარამი იქნება.
მის სუნსაც კი ვერ შეიგრძნობს. სამუდამოდ ჯოჯოხეთში დარჩება. დახმარება არასდროს ეწევა.
მუაზ ბინ ჯებელისგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გადმოცემულია ჰადისი,
სადაც ალლაჰის შუამავალი (ალლაჰის მშვიდობა და სალამი მას) ამბობს: „ის, ვინც ალლაჰის
წინაშე შირქის გარეშე წარსდგება, სამოთხეში მოხვდება. ხოლო, ვინც ალლაჰის წინაშე შირქით
წარსდგება, სამუდამოდ ჯოჯოხეთში მოხვდება.“[5]
იმამ ნავავიმ (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) თქვა: „შუამავლის ჰუქმის შესახებ:
‘ის, რომ მუშრიქად გარდაცვლილი ჯოჯოხეთში მოხვდება, ხოლო შირქის გარეშე გარდაცვლილი
სამოთხეში’ ყველა მუსლიმის იჯმაა. მუშრიქების ცეცხლში მოხვედრა ზოგადია. მუშრიქები
ცეცხლში შევლენ და იქ სამუდამოდ დარჩებიან. ამ საკითხში არ აქვს მნიშვნელობა ებრაელი
იქნება ქრისტიანი, კერპთაყვანისმცემელი თუ სხვა ქააფირი. ჩვენთვის ჯიუტ ქააფირსა და
ჩვეულებრივ ქააფირს შორის სხვაობა არ არის. ასევე, მნიშვნელობა არ აქვს თავიდან მუსლიმს,
რომელიც შემდეგ ქააფირი გახდა. ყველა მათგანი სამუდამოდ ჯოჯოხეთში მოხვდება. თუმცა,
ჯოჯოხეთში მათი მდგომარეობა სხვადასხვა შეიძლება იყოს. ვინაიდან, ალლაჰი უსამართლოდ
არავის მოექცევა. შირქის გარეშე გარდაცვლილი სამოთხეში აუცილებლად მოხვდება. ამგვარი
პიროვნება დიდი ცოდვის[6] დაჟინებით
შესრულების დროს რომც გარდაიცვალოს, იმის გამო რომ ალლაჰის წინაშე შირქის გარეშე წარსდგება,
მისი მდგომარეობა ალლაჰის ნებაზეა დამოკიდებული. ალლაჰი თუ შეიწყალებს, სასჯელის მოუხდელად
სამოთხეში მოხვდება, თუ არ შეიწყალებს, მაშინ სასჯელის მოხდის შემდეგ, სამოთხეში მოხვდება.“[7]
შირქის გზაზე გარდაცვლილის ყოველი საქმე გაუქმდება. შეიხულ ისლამ იბნ თეიმიიამ
(ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) თქვა: „ყველაზე საქმე უქმდება მაშინ, როდესაც შირქი სრულდება.“[8]
ალლაჰი ყურანში ბრძანებს:
„სურა ზუმერ
39/65: და ვფიცავ, ზეშთაგეგონა შენ და იმათ, ვინც იყვნენ შენზე უწინ: თუკი დაუდგენ
(ალლაჰს) თანაზიარს, ამაო გახდება შენი საქმენი და აღმოჩნდები წაგებულთა შორის.“
უზენაესი ალლაჰი აიათის საშუალებით აშკარად გვამცნობს, რომ ის, ვინც შირქის
გზაზე გარდაიცვლება, მისი ყოველი ქმედება განულებული იქნება და სამუდამოდ წაგებულთა
შორის აღმოჩნდება. ალლაჰი ემუქრება თვით შუამავალსაც კი, რომელიც ცოდვებისგან დაცულია
და ამით ყოველ მუსლიმს ამცნობს და აფრთხილებს, თუ რაოდენ დიდი დანაშაული და სისაძაგლეა
შირქი. იმამ ქურთუბი (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) ამბობს: „ეს მიმართვა შუამავლისადმია,
რომელიც უმმეთს ამცნობს, თუ რაოდენ მძიმე საკითხია. მიუხედავად სტატუსის არსებობისა,
შუამავალი შირქს თუ ჩაიდენს და მისი ქმედებები განულდება, მაშინ როგორი იქნება თქვენი
მდგომარეობა? თუმცა, შუამავალი თავისი სტატუსისა და დონის შესაბამისად შირქს არასოდეს
ჩაიდენს.“[9]
იმამ ნავავიმ (ალლაჰმა შეიწყალოს იგი) თქვა: „სწავლულთა ერთხმიანი აზრით
ქუფრის გზაზე გარდაცვლილს აჰირეთში (იმქვეყნად) არავითარი მადლი არ გააჩნია. ალლაჰთან
დაახლოების მიზნით ცხოვრებაში გაკეთებული სიკეთე არ გამოადგება.“[10]
ალლაჰმა მუშრიქის სისხლი და ქონება (პირობების გათვალისწინებით) მუსლიმებისთვის
ჰალალი გახადა. ალლაჰი ყურანში ბრძანებს:
„სურა თავბა
9/5. და როცა ჩაივლის ნაკრძალი თვეები, დახოცეთ წარმართები, სადაც წააწყდებით, შეიპყარით,
ალყა შემოარტყით და ჩაუსაფრდით ყველა საფარში. თუ მოინანიეს, ლოცვად დადგნენ და ზექათი
გასცეს, გაუშვით თავიანთ გზაზე. ჭეშმარიტად, ალლაჰი, მიმტევებელი, მწყალობელია.“
იმამ ქურთუბი აიათის განმარტებისას ამბობს: „უნდა ვიცოდეთ, რომ ალლაჰის
ზოგადი სიტყვები ‘დახოცეთ წარმართნი’, რა ფორმაშიც არ უნდა იყოს მათი მოკვლის დაშვებულობაზე
მიუთითებს.“[11]
როგორც უკვე განვმარტეთ, შირქი ყველაზე დიდი ცოდვა და ზულმია. შირქის გზაზე
გარდაცვლილი არასდროს იქნება შეწყალებული და სამუდამოდ ჯოჯოხეთში ყოფნას დაიმსახურებს.
სიცოცხლეში გაკეთებული სიკეთეები სარგებელს არ მისცემს, (პირობების გათვალისწინებით)
სისხლი და ქონება მუსლიმებისთვის ჰალალია.
ალლაჰმა დაგვიფაროს შირქის შესრულებისგან და შირქის გზაზე გარდაცვალებისგან.
ჩვენთვის და ყველა მუსლიმისთვის ალლაჰისგან ამქვეყანას და იმქვეყანას ვითხოვთ. ალლაჰუმმა
ამინ.
[1] სახიხი. ბუხარი 4477;
მუსლიმ 141;
[2] ნავავი, ალ-მინჰაჯ ფი
შერხი სახიხი მუსლიმ: 2/81;
[3] ნავავი, ალ-მინჰაჯ ფი
შერხი სახიხი მუსლიმ: 2/143;
[4] აბდურრაჰმან ბინ ჰასენ,
ფეთხუ’ლ-მეჯიდ: 72;
[5] სახიხი ჰადისი. ბუხარი
129; მუსლიმ 152;
[6] შირქის გარდა სხვა ისეთი
ცოდვა, რომელიც რწმენიდან გამყვანი არ არის
[7] ნავავი, ალ-მინჰაჯ ფი
შერხი სახიხი მუსლიმ: 2/97;
[8] იბნ თეიმიია, ას-სარიმუ’ლ-მესლულ:
55;
[9] ქურთუბი, ალ-ჯამიუ ლი
აჰქამი’ლ-ყურ’ან: 3/48;
[10] ნავავი, ალ-მინჰაჯ ფი შერხი სახიხი
მუსლიმ: 17/150;
[11] ქურთუბი, ალ-ჯამიუ ლი აჰქამი’ლ-ყურ’ან:
8/72;
